Hoi Marieke,

Voor alles is een eerste keer. Voor alles! Het begint met ademen, je eerste windje laten, lopen, je eerste groentehapje, je eerste banaan, zoenen, sex, rolschaatsen, nou ja je snapt het, voor ALLES dus. Dus vandaag met ons meisje voor het eerst naar de bioscoop. Kindje wist natuurlijk van niks, want weet immers niet wat een bioscoop is. Maar ik wel en ik was heus nerveus! Wat enorm bijzonder om de wereld weer opnieuw te leren kennen door de oogjes van mijn meisje! Ik zag de immense bioscoop weer voor het eerst. Een hoge grote ruimte. Mensen met uniformen aan en het rook er naar popcorn. Na de kassa een rij snoep! Allemaal lekkers! Dochter was hoogst ongemakkelijk van alle keuzes en koos niks. Het is ook veel. De M&M’s zijn zelfs gesorteerd… Hoogst hysterisch. We kozen voor zoute popcorn en een sapje.
En toen naar de zaal. Helemaal bovenin de bioscoop. Donker hoor! Dapper liep ze door naar de stoelen. Ik zal die grote ogen nooit vergeten die naar dat enorme scherm keken. Woezel en Pip beleefde allemaal avonturen. En dochter ook, daar in de bioscoop. De eerste keer. Door de ogen van je kind kun je alle eerste keren nog eens over doen. Hebben wij nog eerste keren voor de boeg? Echte eerste keren? Wat staat er op jouw eerste-keer-lijstje?
X

Hetgeen je schrijft heeft mij aan het denken gezet, want hoe belangrijk is het om even stil te staan bij dat wat er om je heen gebeurt. Wij kunnen een voorbeeld nemen aan onze kinderen, zij beleven alles heel puur en in het hier en nu. Alle energie gaat in HET moment. Mijn valkuil is dan ook, dat ik hun eerste keer vaak niet eens doorheb. Tuurlijk hun eerste hapje eten, de eerste keer gras voelen aan hun blote voeten, de eerste keer fietsen zonder zijwieltjes. Maar dat zijn behoorlijke grote eerste keren, maar wat jij al zegt ALLES is eens een eerste keer en ik wals daar maar vaak genoeg zo overheen.

Ik dank je voor dit inzicht, want ik als ouder zijnde moet alert zijn op de eerste keren en met name wat dat doet met je kind. Ik neem te veel voor lief en ervaar het niet meer als bijzonder en dat is het wel! De eerste keer bioscoop met mijn razende rakker, was een drama. Hij heeft de film alleen maar met zijn handen op zijn oren gezeten. De beelden en het geluid kwamen enorm op hem af. Ik dacht even gezellig en ontspannen naar de bios te gaan, foutttttt. En eigenlijk had ik dit kunnen weten, als ik er maar beter over na had gedacht. En daarvoor mijn dank, want ik moet mij beter realiseren hoe belangrijk en ingrijpend zo’n eerste keer is. Niet alleen voor mijn kinderen, maar ook alle eerste keren die ik nog ga meemaken.

Illustraties door Greet Diels