Hoi popje,

Ik struggle. Ik weet niet eens of je het zo schrijft, maar ik struggle. Ik struggle met de aandacht die ik heb voor mijn dochter. Ik wil er 100 % zijn voor haar als ik thuis ben, maar dit is onmogelijk. Ik heb namelijk gewoon ook een boel te doen. Ik betrek haar bij veel dingen, schoonmaken, afwassen, tafel dekken, maar een blog schrijven is lastig om samen te doen.

Ineens bedacht ik mij, dat ik altijd enorm genoot als ik mijn moeder geconcentreerd bezig zag met iets. Bijvoorbeeld als zij achter de naaimachine zat, dan kon ik enorm genieten van het geluid en de sfeer. Ik droomde dan weg dat ik dit later ook zou doen als ik groot was.

En nu ben ik groot. En heb ik een naaimachine. En zet ik hem niet aan als mijn dochter wakker is. Ik voel dan weerstand. Want dat betekent dat ik geen aandacht heb voor haar. En dat is gek. Want in m’n kern weet ik dat zij leert van mijn bezigheden. De manier hoe ik mij concentreer, hoe ik beweeg, wat ik doe.
Waar komt dat schuldgevoel vandaan? Is dat omdat ik drie dagen werk en dan wil inhalen wat ik verloren ben? Hebben meer ouders hier last van? Mariek, hoe ervaar jij dit?

xxx

Hoi, hoi

als reactie op jouw struggle zeg ik als volgt:

Het ligt er aan wat je je kind mee wilt geven in het leven. Hoe mooi zou het zijn, als jou dochter je later gaat zien als een sterke, creatieve en onafhankelijke vrouw! Die altijd voor haar eigen centen en creatieve creaties heeft gezorgd en tevens haar ziel en zaligheid in het opvoeden heeft gelegt.

Het is belangrijk dat je af en toe voor jezelf kiest en lekker op de bank een tijdschrift gaat lezen, of even het huis gaat poetsen – waar uiteindelijk iedereen profijt van heeft; lees: geen astmatische hoest praktijken e.d.

Weet je jes, ik denk dat we het anders moeten gaan zien, niet zozeer met wat je doet, maar hoe je bent. Ik richt me tot deze even tot de gemoedstoestand van de mens, want dat heeft zijn weerkaatsing op de sfeer in huis! Een fijne en positieve fibe, is denk ik heel belangrijk! Als jij lekker achter de naaimachine zit met een kopje thee en fijne muziek op de achtergrond, dan laat dat ook zijn sporen na. Je dochter voelt zich op dat moment ook geborgen en veilig, dat gaat tot ver in de ziel……Hoe goede basis is dat voor later!!! Nee jes, jij hoeft daar absoluut niet bang voor te zijn, want waar ik heel zeker van ben is dat de sfeer en geborgenheid bij jullie absoluut goed zit.

Dus gooi dat schuldgevoel overboord, want als er 1 fantastische, betrokken en liefdevolle moeder is, dan ben jij dat wel…..proost!