Hi Mariek,

Tenerife! Het eiland van de zongebruinde en verbrandde mensen, witte benen, rode ruggen en schouders,. Bikini’s, tankini’s, badpakken, opblaaskrokodillen, mensen op straat gewoon in hun halve blootje. Zwembandjes, ook de opblaasbare variant, knipoog…

Enfin. Een hoop opblaasbaar spul en een hoop bloot. Niks mis mee! 

Het eiland van enorme geplaveide stoepen, glimmend en glad. Paleizen die ze hotels noemen. De één nog groter dan de ander. Goudkleurige pilaren en in de hal een enorme fontein. Met heus echt water. Niet in ons hotel, want dat hebben ze alleen in een 5* hotel.

Lopend buffet, taxi’s die af en aan rijden. Zwembad met poolbar, mevrouw bak en meneer braad op de kant op ligbed, gerimpelde huidjes van de zon, zonnebrillen werkelijk overal!
De Atlantische oceaan, glimmend aan het einde van de straat dat eigenlijk een enorme helling is. Bootjes in de oceaan afgeladen met mensen, parasailen, springkussens in het water, gratis bus naar het winkelcentrum.

Dan hebben we nog 500 souvenirwinkels. Ooooooveral. En ze verkopen allemaal hetzelfde. Souvenirs. En opblaaskrokodillen…
’s Avonds had ik toch wel wat Spaanse muziek verwacht, al galmend uit de restaurantjes, maar niets is minder waar. Ik heb één keer lalalalabamba gehoord.
Op het terras horen wij in het maanlicht links van ons uit het hotel heel hard ‘now iiiiiii have the time of my liiiife” en rechts van ons “liiiiving on a prayer” galmen. Lallende jongeren en ook minder jongere mensen zwalken langs ons terras. Plat Brits pratend. Heerlijk. Man en ik hebben hele avonden met een Brits accent tegen elkaar gepraat.
Man en ik kijken elkaar aan. “Het is definitely anders dan kamperen schat… “.

Marieke, zeg eens, hotel of tent?

X

Heeeeeyyyy,

Ik zeg zooooo een tent! Primitief en kneuterig daar houd ik van, ik neem zelfs voor de gezelligheid kerstverlichting mee en vlaggetjes! Ja, het kan ook te gek ik weet het. Maar dat is nou eenmaal voor mij een ultiem vakantie gevoel. Nu moet ik wel in alle eerlijkheid zeggen dat het me wel steeds minder aanspreekt om op de grond te slapen. Ja, ook ik word een dagje ouder ( lees: brak ). Maar tegenwoordig bestaat er zoiets als glamperen. Dan kan je in een stoere safaritent kamperen met alle gemakken van thuis, dat houdt in dat je in normale bedden slaapt. En dat is toch wel erg ideaal.
Twee of drie weken in een hotel is voor mij geen optie. Op de een of andere manier voel ik mij dan opgesloten en heb ik het idee van alles en nog wat te missen. Vandaar de tent, kun je ongehinderd gluren bij de buren.
Waarschijnlijk gaan wij volgend jaar naar Portugal ergens aan de kust in een appartement, maar dan wel op de begaande grond en het liefst met een zwembad. Je snapt zeker wel dat we daar nu al voor sparen ha ha. Maar weet je eerlijk is eerlijk na al die jaren van crappy weer, zou ik al heel blij zijn met ZON en…….. ZON en nou ja een beetje water in de omgeving zou het geheel wel helemaal afmaken.
Maar Jes, wat ik mij nou afvroeg he? Waarom wordt er altijd living on a prayer van John Bon Jovi gedraaid op zoveel vakantie bestemmingen? Want het wordt echt niet alleen gedraaid in hotels hoor, maar ook op campings. Ik zie ons nog zo mee gallen met living on a prayyyyyeeerr, terwijl de sterren boven ons fonkelden.

Dikke zoen erop

Illustraties door Greet Diels