Categorie archief: Begin

Chaotische toestand

december 11, 2014Begincadeautjes, recept, schaamrood, schema, vergetenadmin

Oke Mariek, allereerst goeiemorgen, want het is ochtend, aan het ontbijt, dochter aan het oefenen met snijden en smeren, ze eet nu eerst alle jam op, (niet aan je mes likken!), en ondertussen galmt er door mijn hoofd iets wat ik helemaal was vergeten… Cadeautjes voor vanavond, check… En er was nog iets.. Ik word vanmorgen wakker en ineens voel ik paniek.. We nemen voor vanavond ook allemaal iets lekkers mee…. TOTAAL VERGETEN!
Dan voel ik vanuit mijn tenen een soort prikkeling, een tinteling en wil me eigenlijk gelijk het dekbed over mijn hoofd trekken.

Er moet toch een makkelijk recept te vinden zijn in één van mijn vele kookboeken. Maar alleen de gedachte al dat ik ze moet pakken (ze liggen gewoon voor het grijpen) geeft me een moe gevoel.

Oke, ik ga eerst samen met dochter de tafel dekken. En ondertussen raast het door mijn hoofd dat ik ook moet koken voor vanavond, niks in huis heb, nou ja geen aardappels, best een onmisbaar ingrediënt in dit huis. Dus we gaan boodschappen doen, en ik neem kant en klare dingen mee heb ik net bedacht. Dat er tussen al die chaos ook nog tijd is voor briljante ideeën, dat verbaasd mij dan weer. Ik neem een netje mandarijnen mee en kant en klare broodjes voor de oven. ZO! Hè, dat geeft lucht. Opgeruimd staat netjes.
Is het bij jou ook een chaotische toestand, of heb jij een schema (waar jij je dan ook aan houdt)?

Ha,ha, lieve jes, zo herkenbaar, zo had ik me toch laatst een dag pff……, ik verslaap me zelden, maar nu was het toch gebeurd, wat sta je dan toch naar op zeg, iets wat chaotisch snel ik naar de winkel, met een zeurend kind onder mijn armen, met als resultaat dat ik in de winkel 2 producten was vergeten te scannen, waardoor alles opnieuw aan de gewone kassa gescand moest worden en dan sta je nog met het schaamrood bij de auto, om tot de conclusie te komen, dat je de helft vergeten bent. Ik had geen tijd om weer terug te gaan, want ik moest mijn oudste van school halen. Eenmaal daar aangekomen, moesten mijn jongste en ik nog even wachten in de auto en terwijl ik de signalen en de klachten van mijn jongste die ochtend in de wind sloeg, kreeg ik deze nu letterlijk over mij heen. Hij had de hele auto onder gespuugd en als ik zeg hele, dan is dat niet overdreven. Heel even wist ik niet goed hoe of wat ik moest doen, gelukkig nam mijn verstand al snel de overhand en ging ik aan de slag om mijn zoon, auto en mijzelf enigszins te fatsoeneren met godzijdank een heel pak snoetenpoetsers…die ik altijd in mijn tas bewaar.
Eindelijk als we allemaal zuur riekend, met een vleugje Zwitsal in de auto zitten en richting de snelweg rijden om naar de tandarts toe te gaan, komen we in een file terecht, met als hoogtepunt dat ik een afslag mis.

Ik zou willen zeggen, dat dit soort dagen sporadisch voorkomen, maar helaas….het past mij maar al te goed, we gaan er altijd weer voor, maar soms mag je me best op stand-by zetten.
Fijn om te lezen dat jij dat soort dagen ook hebt…..

Oud voor nieuw

december 10, 2014Beginjaar, multitasking, Opruimprocesadmin

Lieve jes,

Op dit moment houd ik een opruim beurt bij mij zelf, de “oude” Marieke eruit en de “nieuwe” Marieke erin, hoe de nieuwe Marieke eruit gaat zien is nog niet helemaal duidelijk, gelukkig hoef je dat tegenwoordig niet meer alleen te doen en zijn er verschillende manieren om dit te verwezenlijken bijvoorbeeld door een levenscoach of een psycholoog in te schakelen….

Gelukkig zit er ook geen tijdslimiet aan, anders zou dat nog onnodig stress opleveren, toch merk ik nu dat het einde van 2014 nadert er wel een bepaalde spanning aan zit te komen….., ga ik die omslag naar de nieuwe Marieke redden, of zal er nog een flink vervolg zijn in 2015…. Eigenlijk maakt het ook niet uit, het is goed om überhaupt aan de slag te gaan met jezelf…..Waar ik wel achter ben gekomen is dat het niet iets is om je voor te schamen, sterker nog, ik denk dat het voor iedereen goed zou zijn om een stukje zelf reflectie te doen. Lekker even de bezem door je hoofd te halen, de stofdoek wapperen door alle eigenaardigheden die je de laatste paar jaren heb ontwikkeld en het verleden weer even ordenen. Weer nieuwe doelen in het leven maken en nog belangrijker ze ook uit te voeren, maar hoe doe je dat? Hoe zet je al je angsten en aarzelingen opzij….?

Kus,
Marieke

Hi schat, multitasking, ik schrijf op de plee, kind in bed, en ipad mee naar de wc.. Tis eigenlijk vreselijk, ik wil gewoon poepen met aandacht, maar zodra ik de woonkamer in kom, zie ik alle zooi, lees stof op de vloer (neem nooit een zwartwitgeblokte vloer) en de bank vol vlekken.. Dus dan maar zo. Ik zit best lekker zo.. Een soort eigen kantoor gevoel.

Zelfreflectie, dat is iets wat ik eigenlijk elke dag doe. Ik groei elke dag. Echt, ik zie elke dag dat ik aan iets werk, dat ik in een proces zit. Ik denk zelfs dat je je hele leven van het ene proces in het andere duikt. Dat is groei. Puur groei.
En dat het eind van het jaar nadert, ja dat is zeker waar. Ik voel dat ook. En meid, er zal zeker een flink vervolg zijn in 2015. Je gaat niet in drie weken compleet nieuw worden. Dat is een weg, een rivier die stroomt, jij bent de rivier. En rivieren ontwikkelen.Wat nou als je processen als cursussen gaat zien? Je bepaalt zelf het onderwerp, dus bijvoorbeeld leren omgaan met angsten. Wat zijn angsten en wat is daarvan het nut. Oorsprong en geschiedenis van angsten onderzoeken, etc.

Al een aantal jaar ben ik bezig om elk jaar, aan het begin van elk jaar, een onderwerp te zoeken, en eigenlijk is het geen zoeken, want als ik goed kijk, ligt het voor voor me, het wordt als het ware door het leven aan me tentoongesteld. Nu is het onderwerp (weer) loslaten. Want dit past nu in mijn leven. Ik ga door de verhuizing loslaten. (Ja, ik schrijf over de verhuizing omdat dit nou eenmaal zo groot is in mij leven, ik kan er onmogelijk niet over schrijven merk ik… Nou ja, we zien wel)
Ik ga dit huis loslaten wat ik onwijs moeilijk vind. Ik ben 100 keer verhuisd, maar dit huisje is onze veilige haven geweest, een cocon, en onze dochters eerste huis. Dus dat wordt een zware dobber. En dat is niet erg. Dat is normaal. Ik ben niet bang voor mijn emoties. Ik weet dat ze erbij horen, ik koester ze juist want ze houden mij gezond. Ik plan tijd vrij om te voelen en te ervaren. Wellicht met een boek in mijn bed, luieren op de bank met kind en man, huilen en lachen, praten en wiebelig voelen. En soms alles tegelijk en soms ineens windstilgevoel.

Ervaar het maar zeg ik dan tegen mezelf. 🙂
Liefs en kus en bedankt voor het kijkje in jou innerlijke opruimproces.
X

De Vuurdoop

december 3, 2014BeginBloggen, Verhuizenadmin

Lieve Marieke,

Ff een blogje schrijven, dat is toch zo gedaan, galmt het door mijn hoofd. Nou, dat is echt nog een hele toer. Want waar ga je over schrijven?! Kies gewoon een dingetje! Ja hallo, ik heb wel 1000 dingetjes en al die dingetjes dwarrelen door mijn hoofd als kleine stormpjes.

Ik heb in mijn hoofd dit stukje wat ik nu schrijf al 1000 keer geschreven. In mijn hoofd, dus helaas niet in het echt, en helaas omdat er verdomd goeie stukjes bij zaten kan ik je zeggen.
Enfin, we gaan bloggen over opruimen in de breedste zin van het woord. En na dagen bloggen in mijn hoofd kan ik zeggen dat mijn hoofd een opruim beurt kan gebruiken. Het is er een zootje, een regelrechte troep. Maar wel met zekere geordendheid. Want ik weet (bijna) alles te vinden en voor de aankomende verhuizing, jaja, is alles in mijn hoofd ook al bijna op orde. Nu alleen nog in het echt. Maar ik kan je één ding vertellen, verhuizen begint in je hoofd!

Die opruim beurt komt vanzelf, als ik met mijn gezinnetje naar een ander stadje ben verhuisd, als alles schoon is, op z’n plek staat, als de peuterspeelzaal, school, tandarts, dokter consultatiebureau etc is geregeld… Als de housewarming is geweest, Als we maaaaanden verder zijn dus… Kan niet wachten! Kom maar op met die verhuisdozen! Aan de slag! Doekje in m’n haar en gaan!

Nou, Mariek, benieuwd naar de perikelen van jullie leventje. Perikelen, mooi woord, weet niet of ik m goed gebruik, maar mooi woord…:-)

Hey lieve jes,

Ik weet nog goed toen ik een paar jaar geleden ging verhuizen. Het was de warmste zomer ever…, ik was 8 maanden zwanger en ging in die zelfde week ook nog trouwen… Toch kan ik je zeggen, dat het verhuizen het minst chaotisch was! Ik had het namelijk uitbesteed…!!.

Grote, zweterige, maar vooral sterke mannen die in een oud appartement met hele nauwe en stijle trappetjes, de ene doos, na de andere doos naar beneden sjouwden……Het enige wat ik hoefde te doen, was van te voren alles inpakken en niets fijner dan alles door je handen te laten gaan en een schifting maken met wat wel mee gaat naar de nieuwe woning en wat niet. Weg gooien, of in mijn geval weg geven of naar de kringloop brengen geeft een bepaalde voldoening en rust.

Nog heb ik nog van die dagen dat ik alles even door mijn handen laat gaan en een schifting maak met wat weg kan en wat mag blijven. Gelukkig heb ik een hele lieve vriendin die graag alles wil hebben als ik het niet meer wil. Laat zij nou toch eerdaags gaan verhuizen….ik ben benieuwd wat er bij haar weg gaat of mag blijven….

Dikke kus, Marieke