Hé lieve Jessie en Marieke,

Wat super leuk dat ik de 75e liker ben op Facebook en nu een stukje aan jullie mag schrijven!
Jessie stuurde mij een berichtje en opende met tante Marion, erg grappig en dat riep herinneringen op aan vroeger. Jessie en ik gaan namelijk al wat jaartjes terug en waren collega’s in de zorg.
In die tijd gingen we regelmatig stappen, samen met collega Martine. Waterfront in Rotterdam was toen de plek waar we met regelmaat te vinden waren en daar deden wij onze dansjes en drankjes.
Misschien omdat ik een paar jaartjes ouder ben dan Martine en Jessie of omdat ik zo lekker kan moederen( tsja, ook zonder eigen kindjes lukt me dat goed.), kreeg ik de bijnaam/koosnaam MamaMarion. Soms kortweg Mama.
En nu, ruim 10 jaar later, mag ik Tante Marion zijn.
Het was zo leuk om Jessie weer te zien na al die jaren. En ja, dan merk je toch dat je ouder bent geworden. We zijn gesetteld, (stief-) moeder geworden en doen niet meer onze dansjes en drankjes.
Maar oh, wat zijn wij mooie en leuke vrouwen geworden!
Ik denk dan ook met fijne gevoelens terug aan onze tijd als collega’s.
Want kleine meisjes worden groot en worden zelf mama. Ik mag nu MamaJessie zeggen en ben blij met mijn nieuwe naam, tante Marion.
Ik hoop dat jullie ook van die fijne herinneringen hebben en zullen maken.
Met het cadeautje dat ik van jullie heb gekregen, een stukje schrijven, heb ik weer een mooie herinnering erbij!
Dank jullie wel!!

Dikke kus van een trotse tante Marion

Ja herinneringen… Dansjes en drankjes… Het was een heerlijke tijd! Onbezonnen en vrij. Hilarisch en hysterisch. Maar ook onrustig. Althans, dat ervaar ik als ik terug kijk. Ik koester de herinneringen, met Martien en nog veel meer lieve mensen. Iedereen is ouder geworden en zijn eigen weg gegaan. Kinderen gekregen, huisjes gekocht, vaste banen, afgestudeerd, getrouwd. Ik heb zelf een burn out overleefd en daardoor een enorme transformatie ondergaan. In mijn zijn. En zo heeft iedereen zijn eigen weg.
Het was enorm leuk om je weer zo tegen te komen tante Marion, we gingen even terug in de tijd, gewoon, daar waar we stonden. Een tijdmachinegevoel.
Wat grappig is, is dat Marieke ook in die tijd in Waterfront kwam! Ik zag jou wel eens en vond je altijd enorm fascinerend. Lang en knap en een heel eigen persoon. En nu ben je mn vriendin! En bloggen we samen, al bijna 2 jaar!
Het leven is een treinreisje.
X Jes

Ach ja die goede “hysterische ” tijd ha ha.
Over tijd gesproken vinden jullie ook niet dat het zo onbeschoft snel gaat. Dat het soms wel lijkt alsof het door je vingers glipt, zoals zand. Soms moet ik echt weer even graven en spitten om op zoek te gaan naar juist die tijd. Jullie hebben het over waterfront en eerlijk gezegd was ik dat alweer een beetje vergeten. Althans het was op de achtergrond geraakt. Maar nu we het er toch over hebben, dat was best een hilarische tijd. Lekker swingend en onderwijl een drankje naar achteren slaan. Nog zo in de ontdekking en uitbundigheidsfase. Ik krijg er al rode wangetjes van als ik er alleen al aan denk. Misschien is dat de reden van het vergeten wel. Niet herinnerd willen worden aan alle ongemakkelijke, klunzige en iets wat over de scheef gaande gebeurtenissen.
Zo begin je elke keer weer met een schone lei, das eigenlijk best handig ha ha.

Illustraties door Greet Diels