Ik jij hij zij jullie, wij, hem haar jou, op, af, in, aan, uit. Kind is aan het oefenen en ik denk alleen maar ” Hoe Ga Je Dit Ooit Leren!
Wat nou als zij iets zou moeten leren van mij en ik dat door alle drukte van alledag gewoon vergeet! Een onmisbaar stukje dinges wat echt heel erg nodig is in ’t leven. Zou niet zo gauw weten wat, en dat is dan gelijk zorgelijk want dat zou wellicht betekenen dat er wel degelijk iets is wat ik vergeet!
Had jij dat niet mariek? Dat je naar je kleine wurm keek in je armen en dacht, hoe kun je ooit alles leren! ? Wat is een bal, aap, noot, geel( kleur sowieso) het woord sowieso, yoghurt…

Ik heb wel eens een hele wijze vrouw, mijn moeder, de volgende uitspraak horen zeggen: Je hebt een dorp nodig om een kind op te voeden. Of iets in die trant.
Ik zie t zo, een mens heeft een dorp nodig, of in ieder geval een groot aantal mensen, om te leren. Om te groeien. Om dingen te leren over jezelf. Wat je fijn vindt, wie je bent, wat je kunt, waar je kwaliteiten liggen, je talenten, je kunnen en waar je een fijn gevoel van krijgt.
Maar ook wat je moeilijk vindt. Dat hoort ook bij het leven. Mensen die anders in het leven staan, dat is niet direct een ding, maar wel als ze zo anders denken en doen, dat je er last van hebt. Van wie heb je dan eigenlijk last? Van jezelf of van die ander? Wat nou als je zou kunnen leren hoe je de ander kunt loslaten?
En moet ik dat aan mijn kind leren of leert ze dat in t dorp?

 Hey lievie,

Ik zit nu in de auto te wachten bij school, na te denken over wat je schreef over opvoeden. Ondertussen kijk ik naar de kleuters die heerlijk schaterend en vol van plezier op het schoolplein aan het spelen zijn. De juffen lijken altijd alles zo onder controle te hebben, 1 keer klappen en alle kinderen staan netjes in de rij om naar binnen te gaan….waarom werkt dat bij mij nooit zo, waarom lijk ik soms wel een viswijf als ik graag wil dat ze binnen komen van het buiten spelen…..1 keer klappen, ze kijken niet op of om…..!
Als ik voor mijzelf praat vind ik opvoeden het allermoeilijkste wat er is. Uiteraard zou ik graag willen dat mijn kinderen welbespraakte, liefde en respectvolle, voor zich zelf opkomende, hard werkende individuen worden. Maar ik geloof dat opvoeden vooral begint met jou als voorbeeld…..en laat ik hier nu al een steek vallen…! Zo ben ik namelijk nogal een vies-lap en heb ik nogal de nare gewoonte, om bij mij thuis te vermelden dat ik naar de w.c moet. Tevens vermeld ik daarbij om welke boodschap het gaat en duid ik dit graag aan, met woorden als; Kakken, poe-epen, of een bruine trui breien….Niet helemaal goed realiserend dat mijn kinderen deze nare gewoonte klakkeloos hebben overgenomen en dit onder schaterende schaamteloosheid ( mooi he! ) nog eens extra hard aandikken….,het ergst is nog wel dat ik er stiekem om moet lachen, wat uiteraard niet onopgemerkt blijft, wat natuurlijk nog meer gekkigheid oplevert. Leer je kinderen dan nog maar eens dat het niet mag… dus ik zeg maar zo, goed voorbeeld, doet goed volgen…maar dat zal nog een hele uitdaging worden!!!

Zoen…Marieke

————————————————————————————————–

Hahaha Mariek, nou meid, hier niet anders. Ik was bang dat dochters eerste woordje toch echt shit zou zijn.
Nou was het eerste woordje ‘ja’. Hoe vaak zeggen wij in dit huis ja?! Zo vaak dat dochter dat als eerste zegt.. Ja-zeggersfamilie. Ook al zegt ze nu meer nee, gelukkig, want dat staat in de opvoedboekjes, dus das normaal…

En juffen zijn magische wezens hoor… Denk t echt.. Er is geen andere verklaring! Ze moeten 30 van die kleine opdonders in t gareel houden. Hoe dan?! dat kan alleen maar met magie. Pure magie! En dat hebben wij moeders nie!

Ja opvoeden.. Vertel mij wat… Kopzorgen krijg ik ervan.. Man is nogal een liefhebber van straattaal, heeft er echt een knobbel voor, pikt alles op en dat is hier in de buurt zo gebeurd. Ik hou kind in de gaten (wat zeg je?! Hoor ik nou shit, kut, tering?) en wil een scheld-pot maken. Houden we nog eens geld over.

Kinderen zijn echt spiegels. Je ziet jezelf gelijk terug. Weerspiegeling van jezelf. Het is geen fabel. Je ziet terug in je kindje dat opvoeden mensenwerk is, en dat jij dat mens bent.

Ik kom uit een familie waar ook bruine truien gebreid werden en kleuters gekleid. En ik ben aardig opgedroogd, al zeg ik t zelf. Ik kan me aardig redden in de wereld en hou van humor. Zou best eens met die bruine truien te maken kunnen hebben. En humor verbindt, samen lachen is mega gezond en zorgt voor een connectie die onmisbaar is.

Dus lekker bruine truien breien, zekerbenoemen, af en toe met gezin ‘hoe heurt het eigenlijk’ kijken, er smakelijk om lachen, uit eten gaan om te oefenen en extra deftig doen zodat het ook leuk is, en vermelden dat je alleen thuis, en bij tante Jessie keiharde scheten mag laten. Dan komt het helemaal goed 🙂