Vandaag is rood….

Lieve schat, hoi,
Vandaag stond ik af te rekenen bij de supermarkt, allemaal verse groenten, Flow magazine op de band, biologische yoghurt in een glazen potje, (ik kwijlde haast), cassave onzin en een rode peper etc. Alles op de band leggend stond ik te bedenken hoeveel alles kost. Ik was bij de blauwe supermarkt. Je kent m wel. In de volksmond noemen wij hem Appie. Dus wat zou t kosten? 50, 60 euro’s? Ik ben daar best goed in. Meestal raad ik het goed. Niet op de cent, maar toch wel dicht in de buurt.
“Dat is dan 139,80 mevrouw” ze ze met een stak gezicht.
….. “Ja doei, wat denkie zelf”, rolde het plat Rotterdams uit mijn smeugel.
Het kassameisje, hooguit 17, kreeg natuurlijk een knap rode kleur in haar gezicht en hals. Met vlekken. Ik denk zelfs dat haar hoofdhuid onder de blonde lokken rood werd. Arm kind.
“Oh, ik geloof dat er iets mis is gegaan… ” ZOU JE DENKEN!?!?!?!”
“Uhm, ja, de rode peper kost 19 cent en geen 80 euro…”
Ik weet het nog goed, ik was toen ik 17 jaar was zoooo vreselijk onzeker. Ik werd al rood als iemand het over de kleur rood had. Ik was doorgaans zo rood in mijn gezicht, hals, hoofd, dat mensen dachten dat het mijn normale kleur was! “Wat zie je wit? Ben je niet lekker?” vroegen mensen als ik een momentje niet onzeker was.
Dus ik had met het schaapje te doen. En toen moest ik alle boodschappen opnieuw uitpakken. Ik had ze net zo enorm georganiseerd ingepakt…
Een hele toestand werd het. De manager moest erbij komen, ik kreeg een beetje een kriebel van de slappe lach in mijn buik, en het meisje werd steeds roder.
En toen bedacht ik mij dat als dit gebeurd was toen ikzelf 17 haar was, ik onwaarschijnlijk roder was geweest dan het kassameisje. Met zweetdruppels aan mijn neus. Wat is het dan heerlijk dat ik ouder ben geworden. En heb geleerd dat ik niet onzeker hoef te zijn. Dat dit soort dingen in het leven juist aangenaam vermakelijk zijn. Een kassa-avontuurtje zomaar op een zondag!
Was jij ook een onzeker schaapje toen je nog wat nieuwer was dan nu?

Onzeker? Dat was my middle name jes. Niet alleen onzeker, maar ook een heel laag zelfbeeld! Zo rond mijn 15e was ik één brok ellende met mee-eters en een buiten boord beugel. Ik kan niet zeggen dat mijn onzekerheid helemaal weg is, nog steeds gebeuren er wel eens dingen waarbij mijn onzekerheid mij parten speelt, met name zaken waar ik niet helemaal van op de hoogte ben of in thuis ben. Dan kan ik mij soms zeer ongemakkelijk voelen. In de jaren heb ik geleerd om dit beter te verbloemen of mij niet meer in dat soort situaties te bevinden. Door mijn grote mond en defensieve houding weet ik mensen al snel op afstand te houden en dat is soms best een handig pantser, niet altijd smaakvol I know. De mensen die mij goed kennen, weten wel beter en kunnen daar gelukkig goed doorheen prikken!

Kus

Copyright - Huis van Greet

Illustraties door Greet DielsHuis van Greet - Illustrator

Facebooktwittergoogle_plusredditpinterestlinkedinFacebooktwittergoogle_plusredditpinterestlinkedin

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn gemarkeerd met *


Time limit is exhausted. Please reload CAPTCHA.