WW

Ja. Marieke. Het. Is. Zover. Ik ga naar de….. Weight watchers…..
WAT ZEG JE ME NOU??? Ja je leest het goed, ik ga naar de WEIGHT WATCHERS! Want…. Ja waarom eigenlijk… Dat heb ik nog niet helemaal helder. T voelt nu nog wel als een soort strafkamp waar ik op de weegschaal moet staan en dat een slanke mevrouwjuf mij hoofdschuddend van tututut aankijkt. Wat zal ze denken van me?? Schijnt anders te gaan hoor, als ik de ervaringsdeskundigen in mijn lieve netwerk moet geloven… Maar zal je net zien… Vreselijk kwetsbaar allemaal. Maar ik heb besloten om het open te gooien. Ik kom er zelf niet meer uit, en aangezien ik diëten haat, ga ik op een afvalclub. Klinkt logisch toch?
Ik ben zelf al te lang aan het tobben. Ik probeer het echt, en soms lukt het! Maar ik krijg het niet in mijn systeem. Bewust eten. En daarbij komt, dat ze bij de ww ook kijken of je wel tijd voor jezelf hebt. Hahahahahaha! Tijd voor jezelf…. Ja, na 20.00 uur… Maar dan ben ik vaak te moe om te knipperen met mn ogen en wil ik naar bed. Dus wellicht, als ik nou wat fitter wordt, en weet wat goed voor mij is, kan ik na 20.00 u eindelijk aan de slag met datgene waar mijn hart ligt❤️. En ik wil mijn geweldige vintage jurkjes weer aan!!
Keep you posted, nieuw avontuur! Kom maar op dan!

Kus van een bijna fitte, slanke Jessie.

Holiekanolie Jessie, das niet niks. Je toe leggen op de “big” double u, double u, dat is best een grote stap. Go girl Go! En ik zeg maar zo, er is niets mis met een beetje hulp en een schop onder je kont. Afvallen is verdomd moeilijk en alles is oh zo lekker. Zo’n 17 jaar geleden heb ik ook bij de weight watchers gezeten en ik moet zeggen het was een bijzondere ervaring. We werden eerst allemaal gewogen en diegene die dat deed had van ons allemaal een kaart met daarop ons streefgewicht. Per week werd er dan bijgehouden hoeveel kilo’s er al af waren of erbij. Als iedereen was gewogen gingen we in een grote kring zitten en werd HARD OP je gewicht opgelezen, met daarbij de kanttekening dat je was afgevallen of aangekomen. Als je was afgevallen dan kreeg je applaus, maar was je aangekomen een oorverdovende stilte. Er werden tips gegeven over wat je wel kon eten en wat juist niet. Als de bijeenkomst klaar was kon je achterin de zaal, uit de vriezer, hele maaltijden inkopen. Ik was samen met een collega en wij keken dan de hele avond uit naar de ingevroren ijsjes. Die namen we in alle smaken mee en als we dan een oorverdovende stilte hadden ontvangen, troosten we onszelf met zo’n overheerlijk ijsje en praatte we onszelf moed in om het die komende week beter aan te pakken. Ik zeg maar zo, you’ll never eat alone….

XX

Copyright - Huis van Greet

Illustraties door Greet DielsHuis van Greet - Illustrator

Facebooktwittergoogle_plusredditpinterestlinkedinFacebooktwittergoogle_plusredditpinterestlinkedin

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn gemarkeerd met *


Time limit is exhausted. Please reload CAPTCHA.