Hey jes, een jaar geleden is onze razende rakker bijna gebeten door een enorme hond. Godzijdank zat de hond aangelijnd, maar het scheelde niet veel, of hij was lelijk gebeten! Onze blonde Dollie was hier getuigen van en in combinatie met mijn iets wat hysterische reactie daarop, heeft ze toch wel wat trauma opgelopen. Vanaf die tijd wordt ze al zenuwachtig als ze zo’n harige Harrie in de verte ziet lopen. Ik kan helaas mijn reactie en de situatie niet meer terug draaien. Wel probeer ik haar nu zoveel mogelijk aan te leren dat haar eigen gedrag, vaak terug te zien is in de reactie die de hond laat zien. Dus als jij hyper doet, doet de hond ook hyper. Ben jij bang, dan voelt de hond dat ook.
Nou wil het zo gebeuren dat in een half jaar tijd, de honden populatie in onze familie enorm gegroeid is. Dus dat is best even schrikken voor onze meid. Zo was de eerste kennismaking met de nieuwe pup van mijn vader geen succes. De pup was super enthousiast en begon als een wilde tegen haar aan te springen. Alle haast weggenomen angst, kwam meteen drie dubbel terug. Nu hebben we de afspraak met elkaar, dat we haar stapje voor stapje kennis laten maken, met onze nieuwe viervoetige familieleden. Maar het is wel naar om te zien, dat het haar zo in zijn greep heeft. Heb jij wel eens enorme angst moeten overwinnen?

Toedeloetjes

Hi darling, wat enorm rot dat je kleine meid zo bang is. En ook logisch dat ze bang is. Ja een angst overwinnen. Daar zeg je zowat. Ik was als kind enorm bang. En ik heb zeker een angst moeten overwinnen. Het was dan wel geen dier, maar wel een beestachtige angst. Namelijk voor mijn eigen vader. Mijn vader was een hele onstabiele man met een drugs en drankverslaving. Toen we bij hem weggingen, eigenlijk meer vluchten, was ik uiteraard erg bang dat hij ons zou vinden. Ik hield van hem en tegelijkertijd was ik bang van hem. Hij reed in een wit busje, en elke keer als ik een wit busje zag, ging mijn hartslag omhoog, samen met mijn adrenalinegehalte. Ik stond als kind vrijwel dagelijks op scherp. Klaar om te vluchten. Toen hij overleed, ik was toen bijna 16 jaar, merkte ik dat ik niet meer bang hoefde te zijn. En gek genoeg, ik was zo bekend met de angst, ging ik de angst missen! Dat is een vreemde gewaarwording. Je kunt dus gewend raken aan het gevoel wat angst je geeft en als het niet meer nodig is, en je hebt niet door wat er gebeurd, dan ga je nieuwe angst opzoeken, puur omdat je zonder angstgevoel iets mist. Ik had het door. En vond het maar wat vreemd. Want angst is geen fijn gevoel. Sterker nog, het kost je veel energie. Ik weet eigenlijk niet of ik de angst heb overwonnen, hij was gewoonweg ineens weg.
Ooit was ik heel angstig voor spinnen. En door goed te kijken naar de beestjes en door te beseffen dat ze eigenlijk niet heel anders zijn dan lieveheersbeestjes, alleen met langere poten, en iets meer poten, kwam ik erachter dat ze zo eng nog niet zijn. Ik wens je meisje veel sterkte in het overwinnen. Misschien helpt het als ze alleen maar kijkt, en zij niet van zichzelf verlangt ze ook nog te aaien. (Ik aai ze ook liever niet, ze likken altijd gelijk over je hand en je zit onder de kwijl en haren… Jak! En oja, ik ben knetter allergisch.) Niet alles tegelijk. Stap voor stap. Angst overwinnen begint met eerst de angst begrijpen. Wat is de functie van angst?

Liefdevolle kus.

Illustraties door Greet Diels