Yo Mriek,
Vroeger… Daar ben ik weer met vroeger… Maar vroeger… Was het zeker niet beter… Maar er waren wel een stuk minder prikkels en minder keuzes en minder afleiding..
Geen mobieltjes, smartphones, nieuws ala minuut al dan niet ala seconde. Kindjes lagen hele dagen naar de lucht te staren, althans, dat romantische beeld heb ik erbij.
Ik heb t over pak m beet, 50 jaar geleden. Toen onze ouders kinderen waren. Kinderen die geen telefoon hadden of ouders die in hun mobieltje zaten te staren. ” Hmm, jaja leuk kind, ik kom zo kijken bij je tekening… even dit appje lezen…. “. Toen de regel “geen mobieltjes aan tafel” niet eens bestond! Das gek hè, een regel die nu in bijna elk gezin gehandhaafd wordt, bestond toen niet.
Ik heb af en toe een schurfthekel aan m’n telefoon. Gatverredamme, ik ben veel te nieuwsgierig! Piepiep hoor ik… Er gebeurd iets met me… Mn kindje verteld me iets liefs, en mijn gedachten dwalen af naar mijn telefoon… “Wie zou er een bericht sturen?
Pfff ik verlang soms terug naar de tijd dat je anoniem en zonder dat iemand je kon bereiken naar het strand kon. Zonder dat brandende mobieltje in je zak. Zonder de directe drang om die ene leuke foto te delen met je vriendin of de wereld.
Die tijd dat je thuis kwam en je een paar foto’s had geschoten, en moest wachten of ze gelukt waren… En dat ze dan totaal mislukt waren, bewogen en scheef, en dat je dan dacht, “pfffff wanneer wordt er een camera uitgevonden waarbij je de foto’s gewoon gelijk kunt zien! En hoe tof zou het zijn als je die foto’s dan ook gelijk kunt delen met je vrienden en, en doe eens gek, dat je dan ook, bijvoorbeeld, kunt bellen met je camera! Hoe tof zou dan zijn…. “.
X
Haaaii Jes,
Je weet ik heb niets met telefoons. Ik heb een belfobie en daardoor laat ik de telefoon graag voor wat het is. Toch heb ik net een nieuwe hyperdeluxe telefoon aangeschaft, ben er helemaal happy mee en weet je waarom? Omdat deze net wat groter en breder is dan mijn vorige en ik er daardoor beter mijn boek op kan lezen! Jahaaa, ik heb een dure iPhone 6 om beter te kunnen lezen! Dat ik er ook nog mee kan bellen is een leuke bijkomstigheid. Hoe erg is dat! Maar wat mij zo verbaasd, is dat we denken ook niet meer zonder te kunnen. Het is zo verweven met ons zijn en oor, dat we bijna onze identiteit ontlenen aan ons toestel. Een raar idee vind ik dat. Er zijn mensen die om de haverklap hun wederhelft berichten waar ze zijn en wat ze aan het doen zijn. Vind ik ook zo typisch. Ik vraag mij af wat ze dan tegen elkaar te zeggen hebben als ze thuis komen. Of herhalen ze dan hetgeen ze de gehele dag naar elkaar hebben ge-whatsappt. Je kan het dan ook inspreken en naar elkaar sturen, hoef je helemaal niets meer te zeggen….blijf je gewoon in je eigen bubbel zitten de hele avond. Gek hoor!
Kiss
Illustraties door Greet Diels
