De roze joggingbroek

Lieve Marieke,

Ziek zijn is zooo niet mijn hobby. Toen ik nog geen moeder was, was alles anders. Als ik toen ziek was, kon ik zwelgen in zelfmedelijden, lekker onder de dekens blijven liggen en op je dooie akkertje beter worden. Als moeder? Dach t nie. En dat is helemaal niet erg. Want ik ben heel graag moeder. Het is gewoon anders. Ik heb dus nu een flinke verkoudheid te pakken, met pijn in mijn spieren en al. Je kent m wel, hangend tegen griep. Ik had het mooie en romantische idee om samen met mijn lieve kleine peuter te bankhangen en filmpjes te kijken… Dit hield ze wel 10 minuten vol. Want mijn peuter is niet ziek. “Wat gaan we doen mama?”
Ik hijs me van de bank af, duizel naar de wc, kijk heel even in de spiegel, goed genoeg, dus hup, op de fiets lekker even naar buiten.
Ik kreeg al hoestend en snotterend de smaak te pakken en we zijn zowaar in een sjiek brasserietje beland. Mannen in pak, zakenlunches, vrouwen met knotjes, mantelpakjes. En toen zag ik het ineens. Mijn meisje liep in een knalroze joggingbroek. Haar haartjes niet gekamd. Ik was vergeten mijn haar te wassen dus het was bagger vet. Ik had een trui aan met vlekken (snot?) en mijn veters waren niet eens gestrikt… Gossie. Wat vielen wij buiten de boot. Het was hilarisch. Ik heb lekker een flink broodje besteld en toen ik enorm knoeide, ja ik en niet peutertje, kon dat er ook nog wel bij. Op mijn aller aller sjiekst heb ik restjes brood weggeveegd en met opgeheven hoofd, een gesmolten kaas sliert die niet wilde breken, opgegeten. Ala lady and the Tramp. Al was ik dan The Tramp en mijn broodje was The Lady. Niet heel sexy. Nou ja, weet je, who cares! Het is wel eens goed om buiten de boot te vallen. We hadden in ieder geval tussen het snotteren door de grootste lol samen!

Kus op je bakkes.

Hey,

Jullie pasten goed even ” out of the box” Jes. En daar houd ik van! Niet passend in je omgeving, maar heerlijk afwijkend. Ik heb altijd al een voorkeur gehad voor anders. Zo liep ik op vrij jonge leeftijd al in tweedehands kleding. Ging ik in mijn eentje naar het Leger des Heils en kwam ik met afgedragen jassen en kleding thuis. Helemaal trots als een pauw op mijn nieuwe aankopen. Mijn moeder heeft daar nooit een punt van gemaakt, zij liet mij gewoon mijn gang gaan, vertrouwend op mijn smaak en de ontdekking daarvan. Nog steeds heb ik moeite om mee te gaan in gedragingen en denkwijzen van anderen. Ik ben eigenzinnig! Dat maakt mij ook wel eens moeizaam in de omgang. Ik zie het bij mijn jongste ook. Hij is ook eigenzinnig, loopt aan alle kanten zooooo buiten de paden. Heeft ook al een sterke voorkeur voor kleding, hoe zijn kamer er uit moet zien, met wie hij wel of niet om wil gaan. Mijn blonde Dollie heeft dat veel minder. Haar maakt het niet zoveel uit wat ik voor de volgende dag klaar leg om aan te trekken. Ze vindt het allemaal wel best, is voor haar ook niet zo belangrijk. Mijn lieve meid is een allemansvriend, bij haar is het hoe meer zielen hoe meer vreugd! Mooi om te zien hoe verschillend ze zijn en hoe anders ze in het leven staan.

Zoen💋

Copyright - Huis van Greet

Illustraties door Greet DielsHuis van Greet - Illustrator

Facebooktwittergoogle_plusredditpinterestlinkedinFacebooktwittergoogle_plusredditpinterestlinkedin

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn gemarkeerd met *


Time limit is exhausted. Please reload CAPTCHA.