Alle berichten van Ruimte Maker

Klein geluk

Dat geluk in de kleine dingen zit Jes, ervaar ik dagelijks. Bijvoorbeeld als ik op “onze” dorpsmarkt ben. Zo hoef ik niets te zeggen tegen de aardappelboer, want hij weet precies welke en hoeveel aardappelen ik wil en als ik hem een fooi geef krijg ik als dank een kilo ui mee. Hoeft niet, maar wel lief. Na een praatje loop ik weer verder, naar de gebakkraam. Ik vraag hoe zijn vakantie is geweest en na een uitvoerig verslag vraag ik drie roomsoezen. 1 voor mijzelf en 2 voor mijn donderstenen, voor als ze uit school komen. Bij de groentekraam, laat een super enthousiaste groenteboer zijn nieuwe oogst zien en trakteert hij ons op een gratis broodje worst met verse zuurkool. Even verderop staat er een “nieuwe” kraam, als ik even bij hem kom kijken, loopt het water mij in de mond. Heerlijke tapenade, confituur, olijven en vers brood. Hij laat me van alles wat proeven en ik neem allerlei heerlijke smeersels mee, dit omdat ik vanavond naar je toe kom. Bepakt en bezakt loop ik glimlachend en al zwaaiend weg. Tot de volgende week roep ik, want dan zal ik dit hele ritueel weer uitvoerig herhalen. Ik verheug mij er nu al op. Waar verheug jij je deze week op?

Zie je later Skatje….

Darling,

Ik verheug me op de blauwe regen die volop in de knop zit! Als ze bloeit is zij een sprookje! En nu hebben we ook een pergola waar ze mooi op kan klimmen. Dan hangen er straks enorme blauwe prachtige trossen waar je onderdoor moet lopen om in de rest van de tuin te komen.
Ik verheug me op de groei van ons kleine meisje. Elke dag zegt ze weer nieuwe mooie uitspraken. En dan de blikken die ik en mijn liefde wisselen, kleine twinkeling in zijn ogen van trots en genieten.
Ook verheug ik me op het bakje thee wat op mij staat te wachten. Dampend met een zakje.
Ik verheug me graag…
Ik verheug mij op het zonnetje op mijn gezicht! Het is even wennen, want in Nederland gaan we van 10 naar 25 graden in 1 nacht, maar oke, al zwetend uit elke porie geniet ik van de warmte en van het licht! Gisteren liep ik vanuit een koele kapsalon, verdomd goeie airco, naar buiten en toen voelde ik mij even op Fuerteventura! Dat gevoel van die warmte, warme lucht in je gezicht. Ik hou er zo van. En dat gewoon thuis! Niks Fuerteventura. Gewoon hier. Oerhollandse warmte. En morgen weer een mooie warme dag. De winterjassen hangen nog aan de kapstok, die hadden we tenslotte vorige week nog aan.
Oja en die sinaasappel die op mij ligt te wachten….
Ik verheug me graag…
X

Copyright - Huis van Greet

Illustraties door Greet DielsHuis van Greet - Illustrator

Facebooktwittergoogle_plusredditpinterestlinkedinFacebooktwittergoogle_plusredditpinterestlinkedin

Alice in wonderland

Hey jes, ik ben heerlijk een paar daagjes met manlief weg naar Gent. Belangrijk om af en toe dit soort uitjes te organiseren. Weer even oog te hebben voor elkaar, het hier en nu ervaren en ervan genieten. We zitten in een poepielux 5 sterren hotel, het is er heel chique. Als we het hotel binnen komen ruikt het overheerlijk naar de geur van etherische oliën. Links is er een kleermaker en rechts een wellness en bibliotheek. Onze kamer is enorm! Giechelend proberen we de badjassen en sloffen uit en ruiken aan alle potjes met verzorgingsproducten. Als een stel kinderen rollen we over het enorme bed, om vervolgens verwonderend alles in ons op te nemen. In alle eerlijkheid moet ik zeggen, dat wij dit soort uitspattingen niet vaak doen. Het is toch zonde van het geld denk ik dan, maar dat zet ik snel weer uit mijn hoofd. Want zo’n ervaring is ook al goud waard. We genieten met volle teugen en wanen ons voor twee dagen in een wereld van Alice in Wonderland. Eenmaal thuis probeer ik het gevoel van deze dagen vast te houden, want hoe fijn is het om al deze mooie herinneringen en ervaringen bij je te houden en om te zetten in energie, zodat je weer de hele wereld aan kan!

Smakkerd van mij aan jou💋

Ach wat heerlijk Mariek! Zo samen met je lief avonturen beleven.
Wij gaan ook veul te weinig samen weg. Elke keer is er wel weer iets anders wat voor gaat of wat ook belangrijk is. Ik beloof je plechtig dat wij dit jaar ook een uitstapje gaan maken samen. Ik en mijn grote liefde. Samen de wereld verkennen. Ik heb altijd al Haarlem willen ontdekken. Nog nooit geweest! Das toch ook wat…. Of Volendam! Lijkt me enig! Ja de wereld ontdekken. En dat Alice in wonderland gevoel. Dat wil ik eigenlijk elke dag voelen. Ik probeer het magische van de dag te zien. Gewoon in mijn eigen huisje, in mijn eigen straatje, tussen de boerenkool en de stoeptegels. Ik hoop dat je heel lang het Alice-gevoel vast houdt. En anders doe je gewoon even je ogen dicht en dan ben je weer even in Gent.

X

Copyright - Huis van Greet

Illustraties door Greet DielsHuis van Greet - Illustrator

Facebooktwittergoogle_plusredditpinterestlinkedinFacebooktwittergoogle_plusredditpinterestlinkedin

Lets talk about sex baby….

Ik heb van de week seksuele voorlichting gegeven aan mijn kinderen Jes. Dit naar aanleiding van een artikel in de krant, dat kinderen te weinig seksuele voorlichting krijgen van hun ouders. Volgens het artikel is het goed om hier vroeg mee te beginnen. Zo zijn er al informatieve boeken over dit onderwerp vanaf de leeftijd van 4 jaar. Dus afgelopen maandagavond terwijl we boerenkool met worst aan het eten waren, kreeg ik (hoe raar 😉) de inspiratie om in heldere taal uit te leggen hoe baby’s gemaakt worden. Ik gebruikte de termen liefde, piemel, vrijen, eicel en ga zo door. Mijn blonde Dollie keek me met verwilderde ogen aan, om vervolgens gierend over de grond te rollen. Tranen stroomden over haar wangen, ook mijn jongste deed hier theatraal aan mee. Maar toen ik vroeg of ze het begrepen, konden ze het haarfijn navertellen. Sterker nog: de volgende dag vertelde mijn razende rakker hetzelfde verhaal aan zijn klasgenootjes van groep 2. Uiteraard ging hij ook hier theatraal over de grond rollen, waardoor het verhaal iets wat verloren ging, maar niet te min staarde alle kleuters hem met grote en geïnteresseerde ogen aan. Ben benieuwd, wat er in die gezinnen die avond werd besproken. Op deze manier zal het niet aan ons liggen dat de cijfers van voorlichting zo laag liggen ha ha.

Doei doei

Hoi Mriek,

Nou dan gaan wij ons ook maar eens voorbereiden op de voorlichting! Dochter is tenslotte al drie en een half!
Ik weet nog goed dat ik een enorm crush had op een grote jongen, waarschijnlijk was hij al acht, met korte krulletjes, een Marokkaanse jongen als ik het mij goed herinner. Op de basisschool, en hij liep zoooo stoer… Ik was al heus echt verliefd met kriebels in de buik en al. Begreep er de ballen niet van natuurlijk, maar ik kon mijn ogen niet van hem afhouden. Oooh oh oh wat was het een stuk! En t gekke is, als ik eraan terug denk, ben ik weer zes, en hij acht en was het echt een heuse verliefdheid. Nooit wat geworden natuurlijk… Ik was veel te verlegen. En zes. Goh hoe heet hij ook alweer….
Weet je nog dat je in de klas zat en dat er dan briefjes rond gingen met ik ben op jou, wil je verkering? Niet dat die briefjes altijd voor mij waren, maar dat werd dan doorgegeven in de klas voor Linda of Melissa. (in de jaren 80 heette alle meisjes Linda of Melissa, ik had mijn klas er vol mee). Of natuurlijk voor Marvin of Michel.
Ja… Je kunt inderdaad niet vroeg genoeg met seksuele voorlichting beginnen. Verliefdheid is al bij de kleuters aan de orde van de dag. De hormonen vliegen om je oren in de poppenhoek. Het is een wonder dat ik zo intelligent terecht ben gekomen. Ik was mijn hele jeugd zo vreselijk onder invloed van die hormonen dat ik nadat ik geslaagd was voor mijn opleiding, ik was toen 21, pas begreep waarom je een diploma nodig hebt en dus je best moet doen op school…

X doeiers!

Copyright - Huis van Greet

Illustraties door Greet DielsHuis van Greet - Illustrator

Facebooktwittergoogle_plusredditpinterestlinkedinFacebooktwittergoogle_plusredditpinterestlinkedin

Rode wangen

Hey jepsie,

Wij gaan regelmatig met het hele gezin zondagochtend even naar het zwembad. Lekker gek doen in het water en eventueel met de kinderen van de glijbaan. Het water is subtropisch warm en je hebt keuze uit drie verschillende baden. Onze jongste heeft zwemles en wilde nu ook wel eens in het wedstrijdbad zwemmen. Normaal gesproken heeft hij het daar niet zo op vanwege de kou. Ik gaf hem uiteraard gelijk en dan sprongen we snel weer in het warme bad verder op. Maar dit keer was hij vastberaden om zijn kunsten te tonen. Dus ook ik het koude water in en klapte vol verwondering, als hij onbehouwen zijn kikkervoeten voordeed (die term kom je nog tegen, wacht maar…). Maar ineens kreeg hij de duikplank in het vizier. Onverschrokken als hij is wilde hij dat ook wel. De badmeester gaf akkoord, mits wij in het water, onder de duikplank al dobberend hem op stonden te wachten. Onze gespierde spijker klom op de duikplank, liep vrij zelfverzekerd naar het eind, totdat hij zag hoe hoog het was. Abrupt was er stagnatie en met stagnatie bedoel ik stagnatie! De rij werd alsmaar langer, de omdraaiende gezichten werden er alsmaar meer. Ik al watertrappelend maar roepen dat hij moest springen en dat ik hem wel op zou vangen. Nou amenooitniet, hij vertikte het. Nu waren opeens alle ogen op mij gericht. Ik zwem snel naar de kant, om mij vervolgens als een zeeleeuw op de kant te hijsen. Met een zucht en een hoop verontschuldigingen loop ik richting de springplank, om hem vervolgens zonder pardon het water in te gooien, waar zijn vader hem opving. En ik heb geen andere keuze, dan om er met rode wangen achteraan te duiken.

Een dikke natte klapzoen op je wang.

Hoi Darling,

Hahahahahaha ik kom niet meer bij. Omdat ik dit zoooo voor me zie. Ach kleine jongen van jullie. En toch al zo groot. Hangend tussen groot en klein. Mijn meisje is de ene dag een hele grote meid. Dan zegt ze ook: ” ik ben nu een grote meid mama!”. En de andere dag is ze liever even klein. Ik geniet nog even van de momenten van klein zijn. Want opeens… Is ze groot… En dan staat ze op de duikplank. De duikplank van het leven. En neemt ze me toch een sprong! Een sprong in het diepe. En dan kan ik alleen maar toekijken en hopen dat wij als ouders het goed hebben gedaan. Haar genoeg hebben meegegeven om het leven aan te kunnen.
Net als jullie jongen, die op de duikplank staat… En voor het eerst de diepte ziet.. Soms moet je dan laten zien dat het hem best wel lukt. Dan heb je gewoon een duwtje van je moeder nodig.

Xje.

Copyright - Huis van Greet

Illustraties door Greet DielsHuis van Greet - Illustrator

Facebooktwittergoogle_plusredditpinterestlinkedinFacebooktwittergoogle_plusredditpinterestlinkedin

Verlangen

Hey jes,

Ik was tot mijn vierde jaar praktisch kaal. Had weinig en kort haar dat maar niet leek te willen groeien. Om dat leed wat te verzachten droeg ik al op hele jonge leeftijd een geel Joop zoetemelk petje met daaronder een blauw geruite theedoek. Zo leek het toch een beetje op lang haar. Mijn fascinatie voor haar bleef ” groeien ” Jes, want zo rond mijn zesde jaar droeg ik graag het paarse kapmanteltje van mijn lieve oma op mijn hoofd en zo rond mijn achtste jaar, trommelde ik graag al mijn moeders sjaaltjes bij elkaar, om daar vervolgens 1 grote ” staart” van te maken. Dit geheel bond ik op ingenieuze wijze op mijn hoofd en zwiepte de ” staart ” heen en weer over mijn rug, alsof mijn leven ervan af hing.
Ik was erg blij met dit alternatief, want ik kwam er al snel achter dat lang haar geen optie was. Hoe graag ik het ook wilde en uitprobeerde, maar mijn dikke, pluizige en weerbarstige haar liet het niet goed toe, tenzij ik uren voor de spiegel ging staan om het enigszins in toom te houden.
Niet te min, blijf ik na al die jaren nog steeds een heimelijk verlangen houden naar lang haar en onderneem ik minstens 1 keer per jaar een poging om het te laten groeien, in de hoop dat het van structuur en dikte verandert is. Helaas is dit geenszins het geval en laat ik het de kapper elke keer weer met een brok in mijn keel afknippen en kijk ik met weemoed naar de gevallen en jawel grijze lokken op de grond.

Lieve Mariek,

I hear you! Ik liep net als jij met een theedoek op mijn kale koppie! Ik was toen drie en al mijn lokjes vielen uit door een allergische reactie op penicilline. Ach hemel wat een trauma. Dus ja… I hear you girl! De theedoek hield ik op mijn hoofd door speldjes met sliertjes eraan en dat was mijn pony. En al duimend en dromend van echte lange lokken zat ik Sesamstraat te kijken. Zwiepend met mijn pony voor mijn ogen, heel stoer voelde ik mij. Een echte grote meid. Wat is haar belangrijk he? Met bosjes verwijderen wij vrouwen het van de benen en onder de oksels en dergelijke. Maar op ons hoofd… Daar moet moedertje natuur toch maar mooi van af blijven…

Liefs x

Copyright - Huis van Greet

Illustraties door Greet DielsHuis van Greet - Illustrator

Facebooktwittergoogle_plusredditpinterestlinkedinFacebooktwittergoogle_plusredditpinterestlinkedin

Snoepwinkel

Hey liefje,

Ik dacht van de week: laat ik eens iets cultureel verantwoord doen met de kinderen. Ik had op Facebook een evenement gespot van een kindermuseum met leuke workshops en tentoonstellingen. Ik dacht meteen, dat is leuk om te doen. Zo gezegd zo gedaan! Woensdag middag, bammetjes gesmeerd voor in de auto en meteen uit school er naar toe gereden. Helemaal klaar voor het avontuur.
Eenmaal daar aangekomen werden we meteen getrakteerd op een overvloed aan visuele en tactiele prikkels. Boordevol energie lieten we ons meevoeren met leuke opdrachten, doe het zelf activiteiten en creatieve uitspattingen. Een walhalla voor een hysterische creatieveling zoals ik. Mijn drang om lekker mee te verven, bouwen en dansen was enorm. Ik vond alles even leuk! Ik walste nog net niet over mijn eigen kinderen heen! Gelukkig had ik mijzelf snel weer in de hand, al was het alleen maar omdat mijn blonde Dollie mij even duidelijk liet weten dat het voor kinderen was en niet voor volwassenen! Met het schaamrood op de wangetjes, excuseerde ik mij voor mijn gedrag en zette ik letterlijk even een stapje opzij!

Hoi dansmarieke,

Jij bent het kind in jou nooit verloren. Dat zou je moeten omarmen en je bent daardoor een grote inspiratiebron voor vele ouders. Zo. Dat is gezegd. Want dat vind ik namelijk. Jij kunt heel goed spelen. En ik bewonder dat.
Blijf alsjeblieft lekker meedansen en spelen. Want ik leer daarvan. Ik ben daar namelijk niet zo goed in. Ik weet dat het belangrijk is, maar er is altijd wel een stomme volwassen klus die voor gaat. Terwijl het spelen met je kinderen eigenlijk voorgaat. Ik zit nu elke dag in het speelhuis van mijn dochter te spelen. Weliswaar met mijn dochter samen, en ik geniet er volop van! En dat heb ik van jou geleerd. Ik laat de boel de boel en we spelen terrasje, en dan is dochter de serveerster die allerlei lekkernijen tevoorschijn tovert. Zoals spaghetti met banaan, en saus met slagroom. En ik zit met zonnebril in een nepzon te genieten van al haar mooie fantasieën en als een wonder merk ik dat ik al een uur aan het spelen ben zonder aan de was te denken en aan dat ene telefoontje wat ik nog moet plegen. Helemaal in het nu… Mijn dank is groot!
X

Copyright - Huis van Greet

Illustraties door Greet DielsHuis van Greet - Illustrator

Facebooktwittergoogle_plusredditpinterestlinkedinFacebooktwittergoogle_plusredditpinterestlinkedin

There will be light

Hey poelewoepsie,

Ik ben het nieuwe jaar meteen maar voortvarend bezig geweest en begonnen aan lichttherapie. De reden hiervoor was dat ik minder energie had, prikkelbaarder reageerde en hunkerde naar zoetigheid. Ik was zo weer een aantal kilo’s aangekomen en dat moeten we natuurlijk allemaal niet hebben. Maar wat doet licht nou eigenlijk voor ons. Dus ik heb jouw grote vriend Google even geraadpleegd.

Licht heeft grote invloed op de biologische klok. Bij weinig daglicht, bijvoorbeeld in de avond, wordt via de ogen een signaal afgegeven aan de hersenen om het slaaphormoon melatonine aanmaken. Tijd om te gaan slapen! Een voldoende hoeveelheid daglicht in de ochtend stopt de aanmaak van melatonine weer.
Bij onvoldoende daglicht kan je biologische klok ontregeld raken, waardoor het lichaam meer en daarbij ook overdag melatonine blijft aanmaken. Hierdoor kun je moeilijker opstaan, voel je je de hele dag moe en je energieniveau ligt zo’n beetje rond het nulpunt.

Dus zo gezegd en gedaan. Ik ga, iets wat sceptisch, onder professionele begeleiding de lichttherapie aan. Kom ik daar aan, is er een enorme verbouwing gaande! Ik word in een achteraf kamertje, met nog 3 andere lichttherapiegangers geplaatst. Terwijl ik om mij heen kijk zie ik allemaal verhuisdozen staan. We zoeken allemaal stil zwijgend een plekje achter een enorme lichtbak met “gezellige” t.l. verlichting.
Ik denk bij mijzelf, het moet wel verdomd goed werken, want de omstandigheden dragen niet echt bij aan een gezellige en positieve vibe🤔

Klapzoen voor jou!

Hoi Mariekepiekepoepie.

Hihihihi ik zie je al helemaal zitten, tussen de zooi, je handen jeuken om de boel daar op te ruimen, in je hoofd de boel gezellig, al dan niet in Hawaiistyle inrichten, cocktail barretje etc… Een gat in de markt Mriek! Ik zeg lichttherapie met hoelamuziek. Voor een totale beleving.
Ik zou best wel een winterslaap willen houden. Volgens mij word ik zo’n bejaarde die met een tourbus elke winter naar de zon gaat. Spanje ofzo. Mijn grootouders deden dat ook elk jaar. En kwamen poepiebruin weer terug als de zon zich weer liet zien in Nederland. Helemaal niet gek bedacht hoor! Samen met allemaal mede bejaarden in een hotel, beetje klagen over de warmte en bakkies koffie drinken. Heerlijk toch! Ga je mee als we oud zijn? Rimpels hebben we dan toch al, kunnen we ongelimiteerd bakken in de zon tot de vellen erbij hangen.
En stiekem ben ik enorm benieuwd naar die lichtbak van je. Ik denk dat ik ook maar ga… T duurt nog wel even voor ik bejaard ben… En een winterslaap houden mag niet van mijn baas…
X

Copyright - Huis van Greet

Illustraties door Greet DielsHuis van Greet - Illustrator

Facebooktwittergoogle_plusredditpinterestlinkedinFacebooktwittergoogle_plusredditpinterestlinkedin

Rituelen

Hey Skatje,

Ik kan wel zeggen, dat ik heel blij wordt van de rituelen binnen ons gezin. Rituelen die van onschatbare waarde zijn! Rituelen die geboren zijn uit onvoorwaardelijke liefde! Het bijzondere aan rituelen is dat de kans groot is, dat als je kinderen volwassen zijn, ze ze misschien ook wel zelf toepassen in hun gezin. Hoe gaaf is dat! Het is toch een soort nalatenschap.
Ik hoop natuurlijk dat ze er dan met geborgenheid aan terug kunnen denken.
Ik kan mij voorstellen dat de rituelen die ik nu toepas veranderen of vervagen als mijn kinderen groter zijn. Dat als mijn blonde Dollie 15 jaar is, ze niet meer de behoefte heeft dat ik nog een verhaaltje mét stemmetjes doe en dan nog even naast haar ga liggen voor het slapen gaan. Ik denk ook dat mijn zoon zijn vlinderkusjes, die precies elke avond een bepaalde route moeten aflopen, met iets minder enthousiasme in ontvangst zal nemen. Maar dat is niet erg, waarschijnlijk hebben we dan wel weer nieuwe rituelen bedacht. Maar voor nu koester ik ze enorm!

Dag liefje.

Lieve Mriekie,

KOESTER ZE! Koester ze met heel je hart. Dat is leven. Je eigen mooie ritueeltjes. Helemaal van jullie gezinnetje. Deze ritueeltjes maken jullie gezin uniek, helemaal eigen. En de rituelen groeien mee, ze veranderen met de tijd. Mooi is dat, en ik voel dan gelijk weemoed als ik aan mijn eigen gezin denk. Onze eigen gezinsrituelen. Buikje blazen tijdens het aankleden, stoutertjes zoeken onder haar blote armpjes, ik het billenbijtmonster spelen als ze veilig in haar vaders armen hangt terwijl hij haar de trap op draagt om in bad te gaan. Het gegiechel van mijn kleine meid met een vleugje gezonde spanning met een handje op haar billen, tegen het billenbijtmonster. Weemoed… Omdat dit ritueeltje verdwijnt met de tijd.
Ik koester ze enorm. Voor altijd zal ik alle ritueeltjes koesteren. Het is ons gezinssysteem. Het houdt onze gezinnen, die van mij en die van jou, gezond. Biedt veiligheid en voorspelbaarheid voor onze kindjes. Een prachtig nalatenschap. Dank je voor dit prachtige inzicht Marieke.

Xxxxxxx

Copyright - Huis van Greet

Illustraties door Greet DielsHuis van Greet - Illustrator

Facebooktwittergoogle_plusredditpinterestlinkedinFacebooktwittergoogle_plusredditpinterestlinkedin

Bijzondere ontmoeting

Hey poppedop,

Je hebt wel eens van die momenten in je leven waarvan je je realiseert dat ze bijzonder zijn, dat het een moment is wat je raakt of ontroert. Ook ik had dat laatst.
Zo was ik op een enig verjaarspartijtje, dat werd gevierd op een hysterisch rode boot. Mijn kleine knul stal er brakedancent de show en deed tevens een soort ballet uitvoering. Ik zat dit hele tafereel met pretogen van een afstandje te bekijken, totdat er een voor mij totaal onbekende jonge vrouw naast mij kwam zitten. Ze vroeg aan mij wat mijn relatie met de jarige jet was. Dus ik vertelde aan haar hoe de vork in de steel zat en had deze vraag tevens aan haar gesteld. En zo gebeurde het dat, ondanks dat we elkaar nooit eerder hadden ontmoet, we mee werden gevoerd door herkenning.
We raakten met grote diepgang verzeild in thema’s als het moederschap, onzekerheden, ouder worden en onze loopbanen. Het was bijzonder omdat we veel raakvlakken hadden. Er ontstonden nieuwe ideeën en inzichten.
En zo paf poem realiseerden we hoe bijzonder deze ontmoeting was, we waren er even helemaal stil van. Het was een vluchtig afscheid, bijna ongemakkelijk, maar een ontmoeting om nog vaak aan terug te denken.

Kus Marieke

Lieve Mrieke,

Ik hou er zo van als dat gebeurt. Dat je een enorme herkenning ziet en voelt in iemand. Een volslagen vreemde herkennen.. Hoe zou dat komen? Als je in vorige levens zou geloven, stel, dan zou t wel eens zo kunnen zijn dat je iemand herkent van vroeger. Héél vroeger dus.
En anders herken je wellicht je eigen manier van in het leven staan bij die ander. Ik heb het ook een paar keer meegemaakt. Zo leuk en bijzonder. Zo’n ontmoeting blijft je nog wel een beetje bij, en laat je een beetje zweven van de bijzonderheid. En met een beetje geluk reist deze persoon ook nog met je mee door het leven.
Nieuwe mensen ontmoeten… Ik hou ervan. Helemaal als ze ook nog eens heel leuk zijn!
Geniet er maar van. Want dit zijn de grote cadeautjes van het leven.

Liefs.

Copyright - Huis van Greet

Illustraties door Greet DielsHuis van Greet - Illustrator

Facebooktwittergoogle_plusredditpinterestlinkedinFacebooktwittergoogle_plusredditpinterestlinkedin

Small talk…

Je weet Jes, ik ben geen beller, geen schrijver en mailen doe ik al helemaal niet. Ik houd er niet van, maar ik kan het ook niet zo goed! Small talk, daar ben ik niet van en zomaar even een praatje poep al helemaal niet! Ik bel met een reden, of een vraag. In het verleden werd dit niet altijd gewaardeerd, maar gelukkig hebben de meeste zich erbij neergelegd. Ik denk dat het komt, omdat ik mij niet goed kan focussen op dat soort contact. Ik ben snel afgeleid en weerleg mijn aandacht dan al snel. Tevens wil ik graag iemand aankijken en vaak even aanraken. Want aanraken doe ik heel graag, dat is mijn persoonlijke signatuur. Als ik iemand begroet, zal dit niet bestaan uit drie zoenen, maar uit een stevige knuffel en vaak 1 zoen op de wang. Ik ervaar het weerzien als bijzonder en uit dat op die manier. Doordat ik dus niet vaak contact maak via sociaal media, en helaas de week uit maar 7 dagen bestaat en het gros ook nog eens ver weg woont, zie of spreek ik mijn vrienden en familie soms te weinig en dat vind ik naar. Maar als we elkaar zien is het een klein feestje en het gevoel intens.

Dikke knuffel en een zoen.

Ja Mariekepoep, ik weet het. Bellen is een hele klus. Zomaar een praatje poep al helemaal. Praten over poep kun je echter als de beste! Hele zinnen rollen er zo uit, zo, pontificaal op tafel! Hop, dikke plakken kak, rollen zo uit je mouw. Uit je duim zuigen vond ik dan weer een ongepaste zin in dit poeperig stukje, dus die gebruik ik niet.
Ff serieus nu..
Lekkere lellebel, ik ben blij voor je dat je weet dat je er niet van houdt en het ook lekker niet doet. Je hebt mensen die kunnen mega goed bellen, ik kan het op zijn tijd, al bel ik weinig. Ik word gebeld, ik vergeet t namelijk, en je hebt mensen die niet van small talk houden. En bij die club hoor jij. En tis vast een grote club hoor. En weet je, het kletst ook fijn als je iemand kunt zien en kunt aanraken. Dan is er volledig contact. En daar kun je weer even mee vooruit.

We bellen 😉
X

Copyright - Huis van Greet

Illustraties door Greet DielsHuis van Greet - Illustrator

Facebooktwittergoogle_plusredditpinterestlinkedinFacebooktwittergoogle_plusredditpinterestlinkedin