Hey jesiepessiepoepchinees,

Dit jaar zullen we voor het laatst gebruik maken van onze enige en hysterisch gezellige caravan. Waarom dan toch weg doen hoor ik je denken? Omdat het mij ( ons ) gek genoeg ook weinig ontspanning biedt. Toen wij de caravan kochten hadden wij daar een heerlijk onderuitgezakt, relaxed beeld van. We zouden er met grote regelmaat in het weekend naar toe gaan, om zo ons drukke bestaan even achter ons te laten. Genieten van het buiten zijn, de mooie natuur en de vrijheid. Ik vergat daarbij wel even dat je er nog een heel huishouden bij hebt!
Ook daar moeten de bedden opgemaakt en later weer afgehaald worden, de wc’s en de douche schoon worden gemaakt, de vloeren gedweild de tuin worden bijgehouden en boodschappen worden gedaan. Dus als wij zaterdagochtend aankomen moeten we eigenlijk al meteen aan de slag, om vervolgens de dag daarop weer alles op te ruimen. We komen gesloopt weer thuis! Nee hoor Jes, dat is niet ons idee van ontspanning.
Met spijt in ons hart, zeggen we gedag tegen het caravannetje en zijn we blij dat hij in ieder geval nog in de familie blijft, dan is het niet helemaal een vaarwel en kunnen we af en toe nog gewoon bij hem op bezoek.

Kusje

Lieve schat,

Irritant he, dat het in je hoofd zo anders kan zijn dan in het echt. In mijn hoofd kan ik altijd alles. Ik heb het superman syndroom. Ik snap het helemaal. Hoe kun je het ook voorzien! Je ziet immers een berg ontspanning voor je, natuur, wijntje/biertje, kindjes lekker spelen. En die bedden opmaken, dat doe je gewoon romantisch als je bent, erbij! Met liefde! Zonder zweet op je rug veeg je de vloer, zing je er vrolijk een liedje bij.
Ik zou zo graag thuis ook een vakantie gevoel willen en ik ben ermee aan het oefenen. Ik oefen af en toe, elk weekend, met het vakantiegevoel thuis. Het vakantiegevoel krijg je wel een stuk sneller als de zon schijnt. Dat is wel een voorwaarde. Ik ga dan mijn stadje met andere ogen bekijken en roep alsof ik een toerist ben “ach kijk nou toch eens hoe pittoresk alles is hier! ” ik praat een beetje Engels hier en daar, “hello” in plaats van hallo.
De service van het hotel hier is wel een beetje slecht. Ik moet gewoon zelf de wc schoonmaken, en de rest ook.
Ik snap jullie keus helemaal! En ik vind het retegoed dat jullie t wel geprobeerd hebben! Nu weten jullie dat dit jullie weg niet is. Tof! Goed om te weten.
Vier de weekenden heerlijk in je eigen achtertuin. Laat je man een cocktail met parapluutje en schijfje limoen maken en praat Engels tegen de buurvrouw. Zonnehoed op, fladderjurk aan en voetjes in een opblaaszwembad. Een bericht op Facebook met “het is hier fantastisch!” En je vakantiegevoel is begonnen.

Fijne vakantie! Xxx

Illustraties door Greet Diels

Lieve Mariek,

Je kent me, ik ben een dierenvriend. Althans, ik vind dat elk dier er mag zijn. Al heb ik wel flinke moeite met muggen. Ik heb het nut van de mug nog niet ontdekt. Maar goed, ” een slak is ook maar een mens” zeg ik altijd.
Ik heb in de tuin planten speciaal voor de slakken, zodat zij lekker daar aan knabbelen, en ik heb planten in de tuin, speciaal voor de bijtjes. Zo heb ik voor ieder wat wils.
Sterker nog, ik heb een enorme aalbes in de tuin die steevast helemaal wordt opgegeten door rupsjes nooitgenoeg! HELEMAAL! Er zitten zelfs geen besjes in! En rupsjes worden mooie vlinders en die doen allerlei nuttige dingen dus blijft de aalbes mooi in de tuin. Voor de rupsjes.
Dus ja, ik ben best aardig voor dieren. Zo ook voor spinnen. En als ik iets niet wil, is het dat dochtertje ’s werelds spinnenhysterie meekrijgt.
Dus laat ik Harrie en Fred spin in de hoek zitten en zeg ze elke dag vrolijk gedag. Samen met mijn meisje. “Goeiemorgen buurman spin, lekker geslapen? Fijne dag he?”.
Ik zal je eerlijk zeggen dat ik in vroegere tijden, voor de komst van dochter, ook wel eens of vaker hysterisch was als er een spin in ons huis zat. De man des huizes kwam mij dapper te hulp om de 8 voeter te verwijderen. En als er nu, heel eerlijk, een spin ineens onverwacht te dichtbij is, zou ik ook een gilletje slaken denk ik.
Maar goed, ik doe mijn best om de griezels leuk te vinden. Ik laat in ieder geval niks merken!
En tot mijn grote schrik en verontwaardiging hoor ik een hoog stemmetje zeggen “ieuw een spin!” Een rilletje en een duidelijke gruwen droop uit haar stoute staartje. Serieus…… HOE KAN DAT NOU?!?! Ik heb zooo mijn best gedaan Mrieke. Echt. Ik heb nog net niet liggen knuffelen met een spin. Serieus.
Ik geef de tv de schuld. Ze heeft vast één of andere serie gekeken en de spinnenangst overgenomen. Lekker is dat. Ik ga vrolijk door met spinnen adoreren en wie weet.. ebt de fobie wel weg en wordt ze net zo dapper als ik!
X

Hey jes, Ik ga een heel eind met je mee, maar hier stopt het voor mij! Buurman spin? Ben je gek geworden of zo! Schoen erop, stofzuiger aanrukken, de prullenbak in. Ik heb zo’n gruwelijke hekel aan spinnen. Ik probeer het heus wel rationeel te bekijken, ik weet best dat het een nuttig beestje is, maar doe dat maar even ergens anders zou ik zeggen. Ik begrijp heel goed de reactie van jouw kleine meid! Die gruwel die even door haar kleine lijfje ging, is zeer herkenbaar! Mijn kinderen zijn uiteraard ook panisch van die afzichtelijke 8 poters. Ik kan niet anders zeggen, dat ik daar de schuldige van ben. Wel moet ik in alle eerlijkheid zeggen, dat ik steeds beter wordt in de confrontatie met die geleedpotige, want terwijl mijn twee rakkers op de tafel staan te springen en te wijzen naar een spinnetje wat over de grond loopt. Zet ik mijn poker-face op en sla ik hem met maat 45 tot moes.

Doei doei

Illustraties door Greet Diels

Lieve Marieke,

Ziek zijn is zooo niet mijn hobby. Toen ik nog geen moeder was, was alles anders. Als ik toen ziek was, kon ik zwelgen in zelfmedelijden, lekker onder de dekens blijven liggen en op je dooie akkertje beter worden. Als moeder? Dach t nie. En dat is helemaal niet erg. Want ik ben heel graag moeder. Het is gewoon anders. Ik heb dus nu een flinke verkoudheid te pakken, met pijn in mijn spieren en al. Je kent m wel, hangend tegen griep. Ik had het mooie en romantische idee om samen met mijn lieve kleine peuter te bankhangen en filmpjes te kijken… Dit hield ze wel 10 minuten vol. Want mijn peuter is niet ziek. “Wat gaan we doen mama?”
Ik hijs me van de bank af, duizel naar de wc, kijk heel even in de spiegel, goed genoeg, dus hup, op de fiets lekker even naar buiten.
Ik kreeg al hoestend en snotterend de smaak te pakken en we zijn zowaar in een sjiek brasserietje beland. Mannen in pak, zakenlunches, vrouwen met knotjes, mantelpakjes. En toen zag ik het ineens. Mijn meisje liep in een knalroze joggingbroek. Haar haartjes niet gekamd. Ik was vergeten mijn haar te wassen dus het was bagger vet. Ik had een trui aan met vlekken (snot?) en mijn veters waren niet eens gestrikt… Gossie. Wat vielen wij buiten de boot. Het was hilarisch. Ik heb lekker een flink broodje besteld en toen ik enorm knoeide, ja ik en niet peutertje, kon dat er ook nog wel bij. Op mijn aller aller sjiekst heb ik restjes brood weggeveegd en met opgeheven hoofd, een gesmolten kaas sliert die niet wilde breken, opgegeten. Ala lady and the Tramp. Al was ik dan The Tramp en mijn broodje was The Lady. Niet heel sexy. Nou ja, weet je, who cares! Het is wel eens goed om buiten de boot te vallen. We hadden in ieder geval tussen het snotteren door de grootste lol samen!

Kus op je bakkes.

Hey,

Jullie pasten goed even ” out of the box” Jes. En daar houd ik van! Niet passend in je omgeving, maar heerlijk afwijkend. Ik heb altijd al een voorkeur gehad voor anders. Zo liep ik op vrij jonge leeftijd al in tweedehands kleding. Ging ik in mijn eentje naar het Leger des Heils en kwam ik met afgedragen jassen en kleding thuis. Helemaal trots als een pauw op mijn nieuwe aankopen. Mijn moeder heeft daar nooit een punt van gemaakt, zij liet mij gewoon mijn gang gaan, vertrouwend op mijn smaak en de ontdekking daarvan. Nog steeds heb ik moeite om mee te gaan in gedragingen en denkwijzen van anderen. Ik ben eigenzinnig! Dat maakt mij ook wel eens moeizaam in de omgang. Ik zie het bij mijn jongste ook. Hij is ook eigenzinnig, loopt aan alle kanten zooooo buiten de paden. Heeft ook al een sterke voorkeur voor kleding, hoe zijn kamer er uit moet zien, met wie hij wel of niet om wil gaan. Mijn blonde Dollie heeft dat veel minder. Haar maakt het niet zoveel uit wat ik voor de volgende dag klaar leg om aan te trekken. Ze vindt het allemaal wel best, is voor haar ook niet zo belangrijk. Mijn lieve meid is een allemansvriend, bij haar is het hoe meer zielen hoe meer vreugd! Mooi om te zien hoe verschillend ze zijn en hoe anders ze in het leven staan.

Zoen💋

Illustraties door Greet Diels

Dat geluk in de kleine dingen zit Jes, ervaar ik dagelijks. Bijvoorbeeld als ik op “onze” dorpsmarkt ben. Zo hoef ik niets te zeggen tegen de aardappelboer, want hij weet precies welke en hoeveel aardappelen ik wil en als ik hem een fooi geef krijg ik als dank een kilo ui mee. Hoeft niet, maar wel lief. Na een praatje loop ik weer verder, naar de gebakkraam. Ik vraag hoe zijn vakantie is geweest en na een uitvoerig verslag vraag ik drie roomsoezen. 1 voor mijzelf en 2 voor mijn donderstenen, voor als ze uit school komen. Bij de groentekraam, laat een super enthousiaste groenteboer zijn nieuwe oogst zien en trakteert hij ons op een gratis broodje worst met verse zuurkool. Even verderop staat er een “nieuwe” kraam, als ik even bij hem kom kijken, loopt het water mij in de mond. Heerlijke tapenade, confituur, olijven en vers brood. Hij laat me van alles wat proeven en ik neem allerlei heerlijke smeersels mee, dit omdat ik vanavond naar je toe kom. Bepakt en bezakt loop ik glimlachend en al zwaaiend weg. Tot de volgende week roep ik, want dan zal ik dit hele ritueel weer uitvoerig herhalen. Ik verheug mij er nu al op. Waar verheug jij je deze week op?

Zie je later Skatje….

Darling,

Ik verheug me op de blauwe regen die volop in de knop zit! Als ze bloeit is zij een sprookje! En nu hebben we ook een pergola waar ze mooi op kan klimmen. Dan hangen er straks enorme blauwe prachtige trossen waar je onderdoor moet lopen om in de rest van de tuin te komen.
Ik verheug me op de groei van ons kleine meisje. Elke dag zegt ze weer nieuwe mooie uitspraken. En dan de blikken die ik en mijn liefde wisselen, kleine twinkeling in zijn ogen van trots en genieten.
Ook verheug ik me op het bakje thee wat op mij staat te wachten. Dampend met een zakje.
Ik verheug me graag…
Ik verheug mij op het zonnetje op mijn gezicht! Het is even wennen, want in Nederland gaan we van 10 naar 25 graden in 1 nacht, maar oke, al zwetend uit elke porie geniet ik van de warmte en van het licht! Gisteren liep ik vanuit een koele kapsalon, verdomd goeie airco, naar buiten en toen voelde ik mij even op Fuerteventura! Dat gevoel van die warmte, warme lucht in je gezicht. Ik hou er zo van. En dat gewoon thuis! Niks Fuerteventura. Gewoon hier. Oerhollandse warmte. En morgen weer een mooie warme dag. De winterjassen hangen nog aan de kapstok, die hadden we tenslotte vorige week nog aan.
Oja en die sinaasappel die op mij ligt te wachten….
Ik verheug me graag…
X

Illustraties door Greet Diels

Hoi Marieke,

Hondenpoep! HONDENPOEP!! Serieus… Ik haat het. Ik heb een enorme hondenpoepfobie. Ik loop altijd gebogen, omdat ik bang ben dat er weer een enorme hoop op de stoep ligt. Want daar liggen ze soms. Enorme hopen gore stinkende vieze drollen. En wat dacht je ervan als het ineens warm weer wordt! Dan gaan die knallers op de stoep nog harder stinken!
Loop je lieflijk met je kindje langs een grasperkje, ze heeft nogal de neiging om dan juist in het gras te lopen, staat ze steevast in een dampende verse te stampen….
Daarom een ode aan alle mensen die van die kekke zakjes aan een sleutelhanger hebben hangen. Zakjes om netjes het drolletje in te doen die je kleine harige lieveling net heeft gedraaid. En dan het zakje dichtknopen en in een vuilnisbak kiepen. Als je dat doet, ben je een held. Een echte held. Dus lieve hondenliefhebbers met drollenzakjes, loop trots met uw viervoeter door het park en voel de held in u. Want dat bent u, een held! Een ridder van mijn part! De held die ervoor zorgt dat ik of mijn meisje in ieder geval niet in de drol stapt van uw Wodan of Fifi. Mijn dank is groot.
Marieke, wanneer stond jij voor het laatst in een verse hoop kak?

Kus poppepoep!

He kak zeg! Zo verschrikkelijk naar is dat! Manlief heeft het wel eens bijna aan de stok gehad met een gozert waarvan zijn enorme eik ff lekker uitgebreid zijn behoefte ging doen midden op straat. Manlief zei er wat van, kreeg hij me daar toch een grote mond! A zo sjaal…..
Ik vind het ook niets hoor, vooral de stank! Hulde aan de hondenpoepzakweggooibaasjes. De laatste keer dat ik in een verse hoop kikakak stond kan ik mij gelukkig niet meer heugen, maar ik stond van de week wel in een verse klodder kauwgom en ik kan je zeggen jes, das ook behoorlijk disgusting! En tegen die gasten zeg ik… Gooi je vieze kauwzooi bij het eventuele hondenpoep zakje, zijn we daar ook meteen vanaf!

Doei doei

Illustraties door Greet Diels

Hoi Marieke,

Voor alles is een eerste keer. Voor alles! Het begint met ademen, je eerste windje laten, lopen, je eerste groentehapje, je eerste banaan, zoenen, sex, rolschaatsen, nou ja je snapt het, voor ALLES dus. Dus vandaag met ons meisje voor het eerst naar de bioscoop. Kindje wist natuurlijk van niks, want weet immers niet wat een bioscoop is. Maar ik wel en ik was heus nerveus! Wat enorm bijzonder om de wereld weer opnieuw te leren kennen door de oogjes van mijn meisje! Ik zag de immense bioscoop weer voor het eerst. Een hoge grote ruimte. Mensen met uniformen aan en het rook er naar popcorn. Na de kassa een rij snoep! Allemaal lekkers! Dochter was hoogst ongemakkelijk van alle keuzes en koos niks. Het is ook veel. De M&M’s zijn zelfs gesorteerd… Hoogst hysterisch. We kozen voor zoute popcorn en een sapje.
En toen naar de zaal. Helemaal bovenin de bioscoop. Donker hoor! Dapper liep ze door naar de stoelen. Ik zal die grote ogen nooit vergeten die naar dat enorme scherm keken. Woezel en Pip beleefde allemaal avonturen. En dochter ook, daar in de bioscoop. De eerste keer. Door de ogen van je kind kun je alle eerste keren nog eens over doen. Hebben wij nog eerste keren voor de boeg? Echte eerste keren? Wat staat er op jouw eerste-keer-lijstje?
X

Hetgeen je schrijft heeft mij aan het denken gezet, want hoe belangrijk is het om even stil te staan bij dat wat er om je heen gebeurt. Wij kunnen een voorbeeld nemen aan onze kinderen, zij beleven alles heel puur en in het hier en nu. Alle energie gaat in HET moment. Mijn valkuil is dan ook, dat ik hun eerste keer vaak niet eens doorheb. Tuurlijk hun eerste hapje eten, de eerste keer gras voelen aan hun blote voeten, de eerste keer fietsen zonder zijwieltjes. Maar dat zijn behoorlijke grote eerste keren, maar wat jij al zegt ALLES is eens een eerste keer en ik wals daar maar vaak genoeg zo overheen.

Ik dank je voor dit inzicht, want ik als ouder zijnde moet alert zijn op de eerste keren en met name wat dat doet met je kind. Ik neem te veel voor lief en ervaar het niet meer als bijzonder en dat is het wel! De eerste keer bioscoop met mijn razende rakker, was een drama. Hij heeft de film alleen maar met zijn handen op zijn oren gezeten. De beelden en het geluid kwamen enorm op hem af. Ik dacht even gezellig en ontspannen naar de bios te gaan, foutttttt. En eigenlijk had ik dit kunnen weten, als ik er maar beter over na had gedacht. En daarvoor mijn dank, want ik moet mij beter realiseren hoe belangrijk en ingrijpend zo’n eerste keer is. Niet alleen voor mijn kinderen, maar ook alle eerste keren die ik nog ga meemaken.

Illustraties door Greet Diels

Hallo stuk van de richel,

Vroeger wilde ik altijd een beugel. En ik kreeg er geen. Was niet nodig. Nouuuuu teleurgesteld dat is was! Met kauwgom deed ik alsof, plakte ik m’n hele gebitje mee vol. Daar ging ik zo leuk van praten. Zo met je hele bek uit verhouding. Zoals mijn klasgenoten ook deden. Vet stoer vond ik dat.
Nu wil ik geen beugel meer. Maar wel een bril. Maar ik heb te goede ogen! Weer pech. Een bril vind ik zo leuk! Vooral dat momentje van ” oh, even mijn bril pakken….” Ik hou ervan. Op een stylisch verantwoorde manier rommelen in je tas en dan een stylisch verantwoorde brillenkoker pakken, van Prada ofzo, en dan heel quasi nonchalant je bril op je neus planten. IK HOU ER ZO VAN!
Weet je wat ik ook zou willen? Hoge hakkeschoenen. Het liefst, heel serieus, zou ik elke dag wel op hakken willen lopen. Van die palen. Lekker sexy, glimmende pumps. Al ben ik verknocht aan mijn Dr. Martens. Maar even over pumps, heerlijk. Maar ze zitten voor geen meter en dan ga ik maar voor stoer.
Oh weet je wat ook nog een lang gekoesterde wens is? Maar. Ook totaal onhaalbaar? Skateboarden. Als ik dat toch eens goed kon! Zie je me al gaan?! Zoef! Achter de buggy, lekker zelfverzekerd, want ik val nooit. Helaas. Ik val wel. Dus een no go. Verder ben ik enorm gelukkig hoor. Ook al draag ik geen bril, sta ik niet op een skateboard met beugelbekkie.
Maar Mariek, heb jij nog lang gekoesterde, doch onhaalbare, wensen?
X

Ja jes, mijn lange haar, mijn hele lange golvend donker bruine haaaaaarrr. Wat weelderig over mijn schouders heen en weer beweegt bij elke stap die ik neem over de catwalk, waar ik met maatje 34 over paradeer of mijn leven ervan af hangt. Om vervolgens later op de avond knetter goed opera te zingen in een één of ander opera house in Budapest.
Ja dat zijn nogal wat gekoesterde en ja onhaalbare wensen. Maar heel soms als ik moeilijk in slaap kom, wil het nog wel eens werken om daar aan te denken en dan val ik met een grote glimlach in slaap. Maar ff alle gekheid op een stokje. Voor alles is wel wat te verzinnen, we moeten er gewoon creatief mee om gaan.
Zo heb je enige brillen zonder sterkte en heb je tegenwoordig hartstikke handige schoenen met wieltjes eronder, waar je zowel mee kan skaten als kan lopen. En ik zing mijn longen uit mijn lijf onder de douche, knijp mijn ogen dicht en laat ze aan de andere kant van de straat een poepie ruiken. Ja joh, al onze dromen kunnen zeker weten alsnog uitkomen als we maar de ballen hebben en creatief genoeg zijn!

Dromen zijn er om uit te laten komen toch?
😙

Illustraties door Greet Diels